साहित्य सुस्केरा: मेरो सानो मुरलीमा

नयाँ बन्ने प्रयत्न गर्नुपर्छ

बादल फाटेको छैन, झरी परेको पनि हैन, घाम निदाइरहेछ कतै बादलकै खोकिलामा, जुन लुकिरहेछ आकाशको कतै एकान्तमा, शितल बतास खै कसरी अपहरण भयो यो वस्तीबाट; शोषण, उत्पीडन र अपमानको उकुसमुकुस, छटपटी, आक्रोस, पिडा र व्यथाको बिच बाँचिरहेछ धर्ती; धर्तीको एक प्यारो टुक्रा यो देश र प्यारो देशका मनिसहरु खोजिरहेछ नयाँ चिज, नयाँ द्रिश्य, नयाँ कदम ।

मनिसहरु भन्छन केही मनिसहरु भन्छन "सब चिज पुरानै छ ।" ती मनिसहरु सब चिज पुरानै छ भन्ने थाकेको सुस्केरा घट्घट पिएर आँफैभित्र लत्रिएर, निख्रिएर लमतन्न बगरमा चिसो मुढाझैं लत्रिन्छन, लत्रिरहेछन र निदाएरै बोलिरहेछन "सब चिज पुरानै छ ।" तर हामी भन्छौँ "होइन सन चिज पुरानै छैन, हेर चारैतिर हेर चिसा मुढाहरु पनि सल्किरहेछन, फेरी राँको सल्किन थालेको छ चिसो हिमालमुनी, वर्ग संघर्षका झिल्काहरु, असरल्लै लाम लाग्न थालेका छन वस्तीहरुमा, र वस्तीहरुमा आँखाका चिप्राहरु पुस्दै सल्बलाउन थालेका छन मनिसहरु, नयाँ नयाँ मनिसहरु ।" हामी भन्छौँ धर्ती-आकाश थर्काएर भन्छौँ "मरेका मनिसले जिउँदाहरुको नाडी छाम्न सक्दैन; निदाएको मनिसले उठेको वस्ती देख्न सक्दैन; जिउँदाहरुलाई छाम्न आँफै जिउँदो बन्ने आँट गर्नुपर्छ; बिउँझिएकाहरुको लाममा उभिन आँफै निद्रालाई गल्हत्याउने साहस गर्नुपर्छ; नयाँ भबिष्यलाई स्वागत गर्न आँफै अलिकती नयाँ बन्ने प्रयत्न गर्नुपर्छ ।"