सन्तोषी श्रेष्ठ
भर्खरै कोपिलाको ढोका खोलेर
संसार चिहाउँदै मुस्कुराइरहेका फूलहरु
धर्तीभरी आफ्ना वासना छर्ने तरखर गरिरहेछन्
नयाँ नयाँ पालुवाहरु, चौतारी र आँगनहरुमा
शीतल बतास बाहाउने प्रयत्न गरिरहेछन् ।
बहेली खेल्दै धानले
भकारीका सपनाहरु फुराइरहेछन्
निरन्तर नदीहरु धर्तीलाई जीवन भर्दै
निस्वार्थ अभिलाषामा पौदिरहेछन् ।
टुकीहरु आफै बल्दै उज्यालो छरिरहेछन्
छानाहरु आफू रुझ्दै ओतिरहेछन्
बाटाहरु हिँड्न पाइलाहरु
शब्दहरु बोल्न ओठहरु
सबै आफ्ना कर्म गर्न खोजिरहेछन् ।
तर यहाँ
सपनाहरु लुटिन्छन
र त फूलहरु भाँचिन्छन
आशाहरु टुक्राइन्छन्
र त बाटाहरु भात्काइन्छन् ।
अझै पनि
फूलहरु, पालुवाहरु, नदीहरु
छानाहरु, बाटाहरु र ओठहरु
धर्ती सिंगार्न चाहन्छन्
भर्खरै कोपिलाको ढोका खोलेर
संसार चिहाउँदै मुस्कुराइरहेका फूलहरु
धर्तीभरी आफ्ना वासना छर्ने तरखर गरिरहेछन्
नयाँ नयाँ पालुवाहरु, चौतारी र आँगनहरुमा
शीतल बतास बाहाउने प्रयत्न गरिरहेछन् ।
बहेली खेल्दै धानले
भकारीका सपनाहरु फुराइरहेछन्
निरन्तर नदीहरु धर्तीलाई जीवन भर्दै
निस्वार्थ अभिलाषामा पौदिरहेछन् ।
टुकीहरु आफै बल्दै उज्यालो छरिरहेछन्
छानाहरु आफू रुझ्दै ओतिरहेछन्
बाटाहरु हिँड्न पाइलाहरु
शब्दहरु बोल्न ओठहरु
सबै आफ्ना कर्म गर्न खोजिरहेछन् ।
तर यहाँ
सपनाहरु लुटिन्छन
र त फूलहरु भाँचिन्छन
आशाहरु टुक्राइन्छन्
र त बाटाहरु भात्काइन्छन् ।
अझै पनि
फूलहरु, पालुवाहरु, नदीहरु
छानाहरु, बाटाहरु र ओठहरु
धर्ती सिंगार्न चाहन्छन्
संसार बदल्न चाहन्छन् ।
कक्षा ९
गीतामाता उच्च मा.वि.
कक्षा ९
गीतामाता उच्च मा.वि.
(साहित्य सुस्केराको दोस्रो शृङ्खलामा वाचित)
