साहित्य सुस्केरा: म र तँ

नयाँ बन्ने प्रयत्न गर्नुपर्छ

बादल फाटेको छैन, झरी परेको पनि हैन, घाम निदाइरहेछ कतै बादलकै खोकिलामा, जुन लुकिरहेछ आकाशको कतै एकान्तमा, शितल बतास खै कसरी अपहरण भयो यो वस्तीबाट; शोषण, उत्पीडन र अपमानको उकुसमुकुस, छटपटी, आक्रोस, पिडा र व्यथाको बिच बाँचिरहेछ धर्ती; धर्तीको एक प्यारो टुक्रा यो देश र प्यारो देशका मनिसहरु खोजिरहेछ नयाँ चिज, नयाँ द्रिश्य, नयाँ कदम ।

मनिसहरु भन्छन केही मनिसहरु भन्छन "सब चिज पुरानै छ ।" ती मनिसहरु सब चिज पुरानै छ भन्ने थाकेको सुस्केरा घट्घट पिएर आँफैभित्र लत्रिएर, निख्रिएर लमतन्न बगरमा चिसो मुढाझैं लत्रिन्छन, लत्रिरहेछन र निदाएरै बोलिरहेछन "सब चिज पुरानै छ ।" तर हामी भन्छौँ "होइन सन चिज पुरानै छैन, हेर चारैतिर हेर चिसा मुढाहरु पनि सल्किरहेछन, फेरी राँको सल्किन थालेको छ चिसो हिमालमुनी, वर्ग संघर्षका झिल्काहरु, असरल्लै लाम लाग्न थालेका छन वस्तीहरुमा, र वस्तीहरुमा आँखाका चिप्राहरु पुस्दै सल्बलाउन थालेका छन मनिसहरु, नयाँ नयाँ मनिसहरु ।" हामी भन्छौँ धर्ती-आकाश थर्काएर भन्छौँ "मरेका मनिसले जिउँदाहरुको नाडी छाम्न सक्दैन; निदाएको मनिसले उठेको वस्ती देख्न सक्दैन; जिउँदाहरुलाई छाम्न आँफै जिउँदो बन्ने आँट गर्नुपर्छ; बिउँझिएकाहरुको लाममा उभिन आँफै निद्रालाई गल्हत्याउने साहस गर्नुपर्छ; नयाँ भबिष्यलाई स्वागत गर्न आँफै अलिकती नयाँ बन्ने प्रयत्न गर्नुपर्छ ।"